Fikuśne ciasteczka z pianką według przedwojennego przepisu

Czy nie macie czasem wrażenia, że gdzieś nam powolutku zanika zwyczaj pieczenia domowych ciasteczek? Wiadomo, komu by się tam chciało guzdrać z pieczeniem ciasteczek skoro powszechnie znaleźć można nieraz bardzo dobre jakościowo już gotowe na sklepowych półkach – coś na co z pewnością nasze pra czy praprababki liczyć w takim stopniu jak my dziś nie mogły a z pewnością już bezwzględną taki wybór w przypadku najzwyklejszych, codziennych ciasteczek byłby rzadko praktykowaną fanaberią.

Sama dopiero niedawno dowiedziałam się, że tak naprawdę według zasad savoir vivre’u to właśnie ciasteczka a nie ciasta czy torty powinno się podawać gościom do kawy jeśli spotkanie ma mieć bardziej elegancki wydźwięk. Dotychczas zawsze wychodziłam z założenia, że gości trzeba poczęstować czymś “konkretnym” i takim … no niecodziennym. Tymczasem okazuje się, że nieświadomie popełniałam nieszkodliwe faux pas nie pozwalając im delektować się intensywnym smakiem kawy! Pomysł ten uznałam zresztą za wspaniały, bo przy wypieku ciasteczek człowiek się nawet mocno nie napracuje a wychodzi ich zazwyczaj jak dla pułku wojska. Podane w asyście herbaty czy kawy właśnie – koniecznie w filiżankach, pięknie również będą prezentować się na stole. Wyjaśnia to również czemu niemal wszystkie przedwojenne książki kucharskie mają rozdział dedykowany „ciastkom do herbaty”, w których to znaleźć możemy przepisy przede wszystkim na różnego rodzaju kruche ciasteczka i biszkopty. Przepis na dzisiejsze ciasteczka znalazłam w „Kucharce Litewskiej” z 1913 roku i choć pochodzą z rozdziału o ciastkach mniejszych deserowych a nie tych do kawy czy herbaty, czy z nimi czy bez – na pewno świetnie sprawdzą się jako słodki deser dla całej rodziny.

Niestety, ciasteczka to też takie podstępne cholerstwo, że sięgając po jedno zupełnie nie mamy poczucia kalorycznej winy – no bo cóż znowu takie malutkie, niepozorne ciasteczko może zrobić za krzywdę naszej ciężko wypracowanej linii? No żadną! No i tak zazwyczaj beztrosko sięgamy po kolejne kilka(naście) małych, niepozornych sztuk takiego przysmaku, które oczywiście w takiej ilości szkodę jak najbardziej poczynić już jakąś mogą. Osobiście do poczynienia wypieku mnie ta świadomość zupełnie nie zniechęca, uczciwie jednak co bardziej wrażliwych na punkcie diety lojalnie o tej zasadzce uprzedzam.

Ciasteczka zatem w ogóle, a tym bardziej dzisiejsze ciasteczka z pianką bardzo polecam – są mocno słodkie, pyszne i intrygujące. Robią się (i znikają) w mgnieniu oka! 

Prawda, że przepis jest zupełnie nieskomplikowany? Pomimo minimalnego wręcz nakładu pracy przyznam się, że i tak jakieś licho mnie podkusiło i chciałam cały proces jeszcze bardziej sobie ułatwić próbując zrobić te ciasteczka jednym sumptem, bez wstępnego zapiekania kruchego ciasta. Nie wyszło – nie polecam. Kruche ciasto nie było kruche a nasiąknięte od konfitury. Trzeba osobno.