Krupnik na wołowinie

Ostatnio dużo u mnie propozycji na jesienno-zimowe wieczory zauważyłam jednak, że w głównej mierze – jedynie na słodkie wypieki! Nie mogę ukrywać że słodycze, ciasta i ciasteczka uwielbiam i zazwyczaj nie potrafię i nawet nie staram się zbytnio ich sobie odmówić; bądź co bądź jednak – na samych słodkościach zimy przeżyć się nie da choć niewątpliwie potrafią one te chłodne dni zdecydowanie umilić!

Dziś dla odmiany postanowiłam zatem powrócić do absolutnych korzeni i zaproponować jedną z najbardziej klasycznych chyba polskich zup, czyli stary, dobry krupnik. Zupa podobno nielubiana przez wiele dzieci jest tak naprawdę jedną z najzdrowszych i najpożywniejszych – a dobrze doprawiona jest przecież naprawdę smaczna. Co zresztą może być lepszego po powrocie do domu gdy na dworze deszcz i zawierucha niż talerz gorącej zupy a już zwłaszcza taki zjedzony w gronie najbliższych? W takich okolicznościach żadne, nawet najbardziej srogie zimy nie będą nam straszne!

Na zimne dni krupnik sprawdzi sie tym lepiej, że ma w sobie – jak sama nazwa wskazuje – krupy, czyli kaszę. A kasza ma całe mnóstwo dobroczynnych składników, które nie tylko pokrzepią zdrowie, ukoją żołądek ale też rozgrzeją. To wszystko sprawi, ze talerz krupniku (no, może talerz z dokładką by zadowolić też panów ze zdrowym apetytem) stanowić mógł będzie pełnowartościowy obiad a przy okazji wspomnienie smaków, które chyba wszyscy pamiętamy z dzieciństwa.

By krupnik był naprawdę smaczny, potrzebujemy przede wszystkim dobrego wywaru – i tu uczulam – nie z kurczaka. Wiem oczywiście, że niektóre przepisy zalecają wykonanie krupniku na tym właśnie rodzaju mięsa jednak koniec końców nasza jadalnia to nie sala egzaminacyjna i nikt nam do garnka nie bedzie zaglądał jeśli nie użyjemy dokładnie takich składników, które książki podają jako właściwe. Zastosowanie mięsa drobiowego do krupniku odradzam nie tylko z uwagi na sam smak ale i jakość takiego mięsa jakie kupić możemy w dzisiejszych czasach. Bo jest ono niestety takie, które smakuje jak … zupełnie nic. Dlatego tez krupnik polecam gorąco przygotować na wołowinie z kością, cielęcinie lub ewentualnie – żeberkach wieprzowych, które w pełni oddadzą swój smak i aromat i niepotrzebne nam będą żadne sztuczne kostki smaku. Co ciekawe, krupnik gotowany na porcji wołowej w starych książkach kucharskich występuje zdecydowanie częściej niż ten na drobiu – nie wiem zupełnie dlaczego współczesne przepisy zdają się budować tendencję zupełnie odwrotną… Również warzywa wkrajamy do zupy dopiero po ich ugotowaniu – wrzucone w kawałeczkach tuż przed końcem gotowania nie będą mieć przecież nawet szansy oddać swojego smaku do wywaru, no chyba ze posiłkujemy się takim już wcześniej przygotowanym i przechowanym specjalnie do tego celu (co jest rzeczywiście wspaniałym pomysłem na zaoszczędzenie czasu). Tym co w moim odczuciu robi również gigantyczną różnicę w smaku i aromacie krupniku jest niepozorny suszony grzybek wrzucony w procesie gotowania dlatego, jeśli tylko macie taki akurat pod ręka – proszę, nie pomijajcie tego kroku. Nie ma sensu dłużej jednak o krupniku dywagować a trzeba po prostu wziąć się za jego przyrządzenie zanim i ja i Ty drogi Czytelniku porządnie zgłodniejemy! A oto przepis: